Η ζωγραφική του Μπουζιάνη, είναι μια ζωγραφική ολότελα προσωπική. Εντάσσεται βέβαια από μια εποχή και έπειτα στην κίνηση του γερμανικού Εξπρεσιονισμού, που ξεκίνησε με την αρχή της αποδεσμεύσεως του καλλιτέχνη από κάθε μορφολογικό προγραμματισμό, για να μπορέσει να εκφράσει ελεύθερα τα βαθύτερα ψυχικά του βιώματα. Έτσι ο Μπουζιάνης κλεισμένος στον κόσμο του, κατόρθωσε από νωρίς να απαλλαγεί από κάθε εξωτερική επίδραση, ζητώντας μέσα από μια ολότελα εσωτερική αίσθηση της ζωγραφικής και με μια αδιάκοπη πάλη με το υλικό της δουλειάς του, να φτάσει στην ουσιαστική αυτή πληρότητα, που είναι το χαρακτηριστικό του μεγάλου καλλιτέχνη.

Μπουζιάνης Γιώργος, Έλληνας ζωγράφος (Αθήνα 1885-1959). Γιος εμπόρου, καταγόμενου από την Τρίπολη, εγγράφεται το 1900, ακολουθώντας τις προτροπές του φίλου του ζωγράφου Αργυρού, στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου είχε δασκάλους τον Ροϊλό, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Γερανιώτη, τον Ιακωβίδη και τον Βολανάκη και συμμαθητές τον Γαλάνη, τον Νικόλαο Λύτρα, τον Τόμπρο και τον Άγγελο Θεοδωρόπουλο. Αποφοιτά παίρνοντας μαζί με τον ζωγράφο Σαντοριναίο, το πρώτο βραβείο και πηγαίνει με υποτροφία του γιατρού Χαραμή στο Μόναχο, όπου εγγράφεται στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και ύστερα στο Βερολίνο, κοντά στον μεγάλο ιμπρεσιονιστή ζωγράφο Μαξ Λίμπερμαν, ο οποίος τον δέχεται ως μαθητή, παρόλο που λόγω της προχωρημένης ηλικίας του δεν διδάσκει πια.